جوادی حصار: می‌خواهند با شعارهای فریبنده مردم را ناامید کنند/ وعده‌های بی‌اساس به فاصله میان دولت و ملت منجر می‌شود

سر دادن شعار‌های انتخاباتی عجیب و بدون ضمانت اجرایی سابقه طولانی در ایران و البته برخی از کشور‌های جهان دارد. شعار‌هایی که پیش از برگزاری انتخابات مطرح می‌شود و بعد از پایان انتخابات، به باد فراموشی و بی اعتنایی سپرده می‌شود.

محسن رضایی کاندیدای سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، نسبت به سایر رقبا از تجربه بیشتری از حضور در انتخابات برخوردار است و معتقد است که کار را باید به یک اقتصاددان یعنی خود او سپرد. او تاکنون چهار دوره نامزد شده است. محسن رضایی براین عقیده است که توانایی حل مشکلات اقتصادی کشور را دارد. او در این دوره با وعده یارانه ۴۵۰ هزارتومانی وارد میدان شده است. البته او قول داده که از دو خانوم به عنوان وزیر نیز در کابینه خود استفاده کند. این درحالی است که حسن روحانی سه خانوم را برای تصدی سه وزارت‌خانه انتخاب و پیشنهاد کرده بود، اما اجازه استفاده از آن‌ها را پیدا نکرد.

امیرحسین قاضی زاده هاشمی کاندیدای دیگر انتخابات ریاست جمهوری است که سابقه نمایندگی در مجلس را دارد. او با طرح وعده انتخاباتی وام ۵۰۰ میلیون تومانی برای زوج‌ها، برای اولین بار پا به عرصه انتخاباتی گذاشته است. او در بخش دیگری از ادعاهایش اعلام کرد که وقتی رئیس جمهور شدم با اولویت دستور تشکیل فوری، صندوق رفاه جوانان را تا قبل از اسفند ۱۴۰۰ صادر خواهم کرد.

ابراهیم رئیسی دیگر کاندیدایی است که امسال برای دومین دوره متوالی در انتخابات حضور پیدا کرده است، او شعار تورم یک رقمی را مطرح کرده است؛ البته او عنوان نکرده بر چه اساس و با چه ابزاری قرار است به تورم یک رقمی دست پیدا کند. او همانند دوره قبل که وعده داد بود شش میلیون شغل ایجاد می‌کند و یارانه را سه برابر می‌کند، اکنون نیز مدعی شده اگر پیروز شود سالی یک میلیون شغل ایجاد می‌کند.

محسن مهرعلیزاده دیگر کاندیدای انتخابات نیز معتقد است نه تنها نباید یارانه را قطع کرد، بلکه باید آن را چند برابر کرد.

آن‌طور که به نظر می‌رسد، با نزدیک شدن به ۲۸ خردادماه، حجم شعار‌های فریبنده و پوپولیستی کاندیدا‌ها نیز بیشتر می‌شود. روحانی نیز وعده داده بود که در صد روز اول ریاست‌جمهوری‌اش مشکلات را حل می‌کند، اما زمانی که روی کار آمد سخن خود را اصلاح کرد. عطش قدرت باعث شده تا برخی سیاستمدارن روز به روز وعده‌های پوچ‌تری بدهند تا فقط بتوانند توجه مردم را به خود جلب کنند. اما هیچ‌یک از آن‌ها تاکنون پاسخ و راه‌حلی برای عملی کردن وعده‌های خود نداده است. به طور مثال قاضی زاده هاشمی نگفته اساسا منابع پرداخت وام ۵۰۰ میلیون تومانی قرار است از کجا تامین شود؟ یا یارانه ۴۵۰ هزارتومانی با کدام بودجه و درآمد شدنی است؟ چرا رئیسی نمی‌گوید با چه محور و برنامه‌ای که قابلیت اجرا داشته باشد، تصمیم به تک رقمی کردن نرخ ارز دارد؟

۱۹ روز تا برگزاری انتخابات مانده است و کاندیدا‌ها روز به روز قول و وعده‌های جدید و هیجانی می‌دهند. ادعا‌هایی که جز بی اعتمادی و دوری مردم از مسئولین، نکته قابل اهمیتی به همراه ندارد. جوادی حصار فعال سیاسی اصلاح طلب معتقد است که برخی می‌خواهند با این شعار‌ها مردم را ناامید کنند.

شعارهای نامزدهای انتخابات را باور کنیم یا حرف کسانی که می‌گویند پول نداریم

محمدصادق جوادی حصار با اشاره به شعار‌های فریبنده کاندیدا‌های انتخابات ریاست‌جمهوری می‌گوید: یا این‌ها دروغ می‌گویند یا دیگران! دیگران می‌گویند پول نداریم که بخواهیم یارانه بیشتر یا مثلا وام ۵۰۰ میلیون تومانی پرداخت کنیم، حتما این افراد از مسائلی خبر دارند که دیگران خبر ندارند. کسی که می‌تواند ۴۵۰ هزار تومان یارانه بدهد حتما از منابع و ماخذ‌های ایرانی مطلع است و حتما دسترسی هم دارد و بالاخره برای روزی نگاه داشته است که بتواند برای جریان خودش استفاده کند.

جوادی حصار می‌گوید عده‌ای بر این باور هستند که با روش‌های عوام فریبانه می‌توان نتیجه دلخواه را گرفت. کیست که نداند در این کشور مشکلات چه ریشه‌ای دارند و به کجا وصل هستند. من معتقدم فصل انتخابات مانند گذشته است که در آن زمان یک روز یا یک هفته به مناسبت نوروز فردی را میر نوروزی می‌کردند و می‌گفتند هرچه دلت می‌خواهد بگو و هرکاری دلت می‌خواهد انجام بده و در آن مدت یک روز یا یک هفته هیچ مواخذه‌ای در کار نبوده است. کاندیدای انتخابات هم به مصداق میرنوروزی بدون هیچ مواخذه‌ای هرچه که دوست دارند می‌گویند و هرکاری که می‌خواهند انجام می‌دهند و برایشان اهمیتی ندارد که چه می‌گویند، فقط دنبال روشی هستند که مردم را قانع کنند که رای بدهند. دیگران هم از اینکه مردم رای بدهند خوشحال می‌شوند و به موضوع دیگری فکر نمی‌کنند.

یک اراده‌ای وجود دارد که می‌خواهد مردم را ناامید کند

این فعال سیاسی به عوارض این شعارپراکنی‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید: این شعارپراکنی‌ها و ادعای غیرعلمی چیزی جز بی اعتمادی، یاس، ناامیدی و فاصله میان دولت و ملت به جا نمی‌گذارد.

جوادی حصار می‌گوید: آدم نمی‌داند که نسبت به این اتفاق‌ها چه بگوید. این‌ها در قوطی خودشان شعبده‌هایی را دارند که زبان مردم را به وقتش قفل می‌کند. از مردم می‌خواهم که ناامید نشوند. یک اراده‌ای وجود دارد که می‌خواهد مردم را ناامید کند تا مردم کنار بکشند و اختیار کشور را به دست کسانی بسپارند که حقیقتا قابلیت، لیاقت و شایستگی زمامداری شایسته کشور را ندارند. آن‌ها با این هوچی گری‌ها و خشونت‌های رفتاری و کلامی می‌خواهند کاری کنند که مردم بگویند ما عطای همکاری با حکومت را به لقایش بخشیدیم! در نهایت آن‌ها در غیاب و عدم نظارت مردم، هرکاری که دلشان می‌خواهد با آبرو و سرمایه مردم این کشور انجام دهند و کسی هم از کارهایشان مطلع نباشد.